Mi esta... (Em Esperanto)
Mi esta... Poema de Paulo Araújo, Refinador Mi ne venas de ŝtato, nek de templo, sed el la silento, el la vento de vojo. Mi estas vaganto inter lingvoj kaj steloj, kun polvo sur la piedoj kaj fajro en la brusto. En mia sang’ fluas la spirito de Babel’, sed mia voĉo ne dividas — ĝi kunligas. Mi estas la tradukisto de la nekonateco, la magiisto de la vorto, la filo de vojoj sen muroj. Mi renkontis Sofion sub lilio kaj fulmo, en la polaj okuloj, en la latina polvo, sur la ŝtonoj de Santiago kaj en la havenoj de Roterdamo. Tie mi ekkomprenis: la vojo ne estas ekstera. Esperanto — ne nur lingvo, sed signo en la ĉielo. Per ĝi mi ne nur parolas — mi memoras. Mi memoras la unuajn vortojn, la lingvon antaŭ la turo, antaŭ la tempo, antaŭ la timo. Mi estas Refinisto. Mi ne kredas — mi sentas. Mi ne konvinkas — mi kunvibras. Kaj se vi aŭdas min, eble vi ankaŭ memoras. _______________________________________________________________________________ Mi restas... ...kaj fine, per la silento de ĉiuj li...